Ik blijf me afvragen over de wat er zich afspeelt in het meesterlijke brein van de gemiddelde westerling. De Ramadan is inmiddels ten einde, maar bijna dagelijks werd ik overspoeld door de alom bekende vragen. Voor degenen die deze vragen nog niet kennen, hieronder een kleine resum?: Wat mag je niet eten? Mag je dan wel drinken? Mag je van zonsopgang tot zonsondergang helemaal niets eten? enzovoort

In een samenleving waar al ruim 30 jaar mensen leven die het Islamitische geloof belijden mag je toch op z?n minst verwachten, dat dit soort basisvragen gesneden koek moeten zijn voor de niet-moslims. Of is dit wederom een integratieprobleem dat geadresseerd kan worden aan de niet-ge?ntegreerde moslimimmigrant? Gek woord eigenlijk, moslimimmigrant, maar meneer Van Dalen accepteert het woord moeiteloos, evenals de andere namen waarmee deze nomaden zijn gedoopt, dus we gaan gewoon even verder?

De kranten staan er vol van, de mensen zijn er vol van, zelfs Nederland vindt dat het er vol van is, iedereen kan er over meepraten, want iedereen weet wat de Islam inhoudt, maar ergens kan men toch niet op het juiste antwoord komen, als mevrouw Chazia Mourali met haar snijdende stem een relatief simpele vraag stelt. ?Een vraag die zelfs een leerling van de brugklas moet kunnen beantwoorden, sukkel!??roep ik dan gefrustreerd vanuit mijn stoel naar het beeldscherm, me niet realiserend dat de kandidaat natuurlijk onder zo?n hoge druk staat, dat zelfs het logisch denkvermogen hem of haar nu in de steek laat.

En dus beantwoord ik maar braaf de vragen van de ge?nteresseerden, hetzij makkelijke vragen of moeilijke vragen. Tja, het is ook eigenlijk mijn plicht vanuit de Islam, om mijn medemens bekend te maken met de - inmiddels door heel de wereld uitgekotste - godsdienst. Ruim vijftien jaar volhard ik niet alleen in het volbrengen van mijn vastenplicht, maar ook in het beantwoorden van steeds terugkerende vragen, die kennelijk niet interessant genoeg zijn voor de mensen om te onthouden.De vooruitstrevende westerling blijft een vreemde vogel vol tegenstrijdigheden.

Misschien moet ik mijn medelanders tegemoet komen door een boek gaan schrijven over de Islam, en dan in Jip en Janneke taal, met als titel: ?Basiskennis Islam voor dummies?. Dan lijkt het mij zinvol om mijnheer Nawijn het eerste exemplaar te overhandigen, zodat hij in ieder geval weet waar hij over praat, wanneer hij voor de zoveelste keer onzin uitkraamt. Overigens zal een bijscholingscursus (Internationaal) Recht hem ook geen windeieren leggen. Het valt mij op dat daar waar de heer Melkert tekort schiet in communicatieve vaardigheden, deze nieuwe ?volksheld? het tekort in ruime mate compenseert, al dan niet effectief. Nu wordt mij wijsgemaakt dat deze heren gebruik kunnen maken van communicatieadviseurs, en dan vraag ik mij als relatief simpele burger af, waarom zij dan niet van dat aanbod gebruik maken?! Gezien, hun publieke blunders lijkt het mij geen overbodige luxe! Als onze belastingeuro?s dan toch moeten rollen, dan graag op een maatschappelijk verantwoorde manier.

Het huilen staat me nader dan het lachen, als ik het zoveelste actualiteitenprogramma volg, waarin gasten worden uitgenodigd, die zogenaamd expert zijn op het gebied van de Islam. Allemaal weten ze waarin het geloof te kort schiet en wat er verbeterd moet worden. Welja, wellicht moet de Koran dan maar herzien worden en herschreven. De schrijvers van een paar honderd jaar geleden konden ook niet overzien dat Moslims zouden gaan emigreren en gedwongen zich aan te passen aan andere culturen en godsdiensten. ?Tja, dat krijg je met zo?n achterlijk cultuur als de Islam?, zou Pim vanuit zijn graf roepen. Misschien dat mevrouw Hirschi Ali zich geroepen voelt en een bijdrage wil leveren aan een herziende druk, en dan kan ze gelijk een passage invoegen waarin het de moslims mogelijk wordt gemaakt ook te kunnen bidden richting een andere plaats dan Mekka.

Een ding mag duidelijk zijn, de Islam wordt in geen geval genegeerd, zelfs niet door de niet-moslims. Integendeel, men wil er maar wat graag over meepraten. Allemaal dragen ze hun steentje bij door hun mening te geven, alleen blijft het daar dan ook bij. Deze wereldgodsdienst laat in ieder geval niemand koud, maar om nou te zeggen dat men er een warm gevoel bij krijgt is te betwijfelen.