Ramadan is een andere naam voor de niet te defini?ren relatie tussen de Schepper en de mens. Ons wordt verteld dat je vast niet voor jezelf, maar voor de Schepper. Alles wat je op deze aarde doet is voor jezelf. Zelfs wanneer je denkt dat je anderen helpt, zelfs wanneer je denkt dat je jezelf helemaal opoffert voor een zaak of een persoon, doe je dat toch nog steeds voor jezelf en red je daarmee jezelf. Maar vasten, volgens de Openbaring, doe je voor Allah, Allah zegt in een hadith qudsi (dat zijn hadiths -niet Qoran- waar Allah in de ik persoon spreekt): "Ramadan-a li wa ana ajzi bih" (Ramadan is van mij en ik beloon ermee). Dus bij bidden weet je wat je beloning is, en bij alles wat je doet weet je hoe je ervoor staat en hoe ver je gekomen bent in Taqwa, maar bij het vasten weet je het niet, omdat je niet weet, althans niet kunt berekenen of raden, hoe en hoeveel Allah (s.w.t.) zelf beloont, dat is dan het geheim van de Ramadan, vasten zonder enig benul te hebben van wat de beloning is, en dat is het geheim van de ramadan in de islam, want zelfs mensen die te lui zijn om dagelijks te bidden keren in de ramadan terug en nemen de kans en gaan vaker bidden en tarawih bidden. Dus wanneer mensen zich "gelukkiger" voelen in de ramadan, dan komt het niet omdat bij het zich onthouden van water en voedsel het lichaam versuft raakt etc., maar omdat de mens vermoedt dat Allah hem beloont op een onbeschrijfelijke en onmetelijke manier.